Hormonen, Welke vrouw heeft er van tijd tot tijd geen last van? Wij zussen in ieder geval wel. Soms rond ons maandelijkse moment, maar ook tijdens de zwangerschap mochten de hormonen er soms wezen. En hoewel niemand op het moment zelf een grapje mag maken over onze hormonale uitbarsting (want: het is werkelijke waar allemaal heel verschrikkelijk erg op dat moment), zijn deze momenten achteraf vaak om hard om te lachen. Lees je mee over aan paar van onze meest overdreven hormonale momenten?
Hanneke:
Ik ben gewoon één gênante vertoning als hormonen mij de baas zijn. En gewoon vaak echt niet grappig gênant. Ik schaam me dan enorm voor mijn gedachten, maar vooral voor mijn gedrag. Het liefst zou ik op dit soort hormonale dagen gewoon thuisblijven en op de bank gaan hangen of in bed gaan liggen, zodat niemand last van mij heeft. Elke maand heb ik rond mijn menstruatie wel een dag of een paar dagen last van mijn hormonen, maar ook tijdens de zwangerschap, na de bevalling en gedurende de borstvoedingsperiode. Meestal is Remco de sjaak. Ik probeer hem nu al van tevoren te vertellen dat er hormonen in het spel zijn, want dat zorgt ervoor dat hij een stuk subtieler op mij reageert. Door die gekke hormonen kan ik opeens ontploffen en niet in de zin dat ik boos word, maar dat alle opgespaarde tranen er in één keer uitkomen. En dat gebeurt dan al bij de kleinste tegenslag. Niet handig als je op je werk bent en met collega’s zit te praten en je voelt die tranen komen. Ook denk ik ontzettend slecht over mezelf. Hoe stom ik ben of hoe lelijk. Daarnaast denk ik aan wat anderen wel niet over mij denken. En dat is natuurlijk niet positief op die hormonale momenten. Ben ik hier de enige in of klinkt dit herkenbaar? Eigenlijk is het denk ik ook wel goed om een paar van die off-days te hebben en gewoon even alle tranen eruit te gooien. Ik heb het gevoel dat het bij mij ook echt wel oplucht en een soort reset is. Omdat ik weet dat mijn lijf hard aan het werk is probeer ik waar ik kan in mijn menstruatieweek wat meer rust in te bouwen.
Ik denk dat ik al 100.000 gênante hormonale momenten heb meegemaakt in mijn leven, maar ik vergeet ze gelukkig ook weer! De laatste die ik me nog herinner was vorige maand. Ik was de eerste dag ongesteld, dan heb ik ‘s avonds altijd enorm veel buikpijn en voel ik me neerslachtig. Remco moest nog de deur uit en ik vroeg hem of hij op de terugweg Ben & Jerry’s wilde halen (beste medicijn!). Ik ben op bed gaan liggen en heb die avond gewoon een beetje gelegen en YouTube filmpjes gekeken. Toen Remco eindelijk terugkwam waren zijn handen leeg. Nou…..toen was ik dus echt even pissed! ‘Geef je dan niks om me! Ik vroeg alleen maar om Ben & Jerry’s!’ Enz. Enz. ‘Tja, de supermarkt was al dicht, dus ik kon het niet meer voor je halen,’ vervolgde Remco toen. ‘Dan ga je toch even naar de Shell. Hoe moeilijk kan het zijn!’ Vervolgens wilde ik ook niet meer met Remco praten en huilde ik tranen met tuiten, voor mijn gevoel urenlang. En dat allemaal om een bak Ben & Jerry’s. Als die lieve man van mij slim is komt hij de volgende menstruatie (en dat is al bijna) met een heerlijke bak Ben & Jerry’s thuis, het beste medicijn tegen die verdraaide opspelende hormonen.
Marielle:
Mijn hormonale uitspattingen rond mijn menstruatie-cyclus zijn over het algemeen vooral vervelend te noemen. Onzekerheid, huilen en piekeren spelen dan met name de kop op en grappig is dat dus ook zelden. Voornamelijk vervelend voor mijzelf en voor mijn omgeving (sorry, Johan). Tijdens de eerste maanden van mijn zwangerschap namen mijn hormonen soms op zo’n manier de overhand, dat het echter wel wat grappigere momenten opriep. Van die momenten waarop ik vaak al tijdens of vrij snel na een hormonale bui heel hard moest lachen om mezelf. Voorbeelden: huilen om tv series. Nog nooit is Friends zo’n emotionele serie geweest. Ook heb ik zitten snikken om een tiener van mijn jeugdgroep die in een tv-serie op tv speelde, want: wat was ik zo trots op hem (snik!). Dumbo de film in de bioscoop: niet genoeg tissues om aan te slepen. Wat een ellende. Tranen met tuiten.
Hoogtepuntje vond ik wel dat Duncan Laurance het songfestival won. Tijdens de uitslag sliep ik al lang en breed, maar de volgende ochtend keek ik een filmpje waarin je de reactie van de aanwezige pers zag op zijn winst. Juichen, klappen, al dat soort dingen. Ik schoot helemaal vol bij het zien van dit filmpje, tranen over mijn wangen. Oké, dat gaat ver, is niet persee nodig…. Maar erger was nog dat ik later op diezelfde dag toen ik in de kerk zat, terugdacht aan dat ik die ochtend het filmpje zag en gewoon weer helemaal vol schoot. Zat ik daar te huilen in de kerk omdat ik terugdacht aan dat ik eerder moest huilen om een filmpje…;-)
Elize:
Tijdens mijn menstruatie heb ik altijd wel een dagje last van mijn hormonen. Ik kan huilen om niks en ben opeens snel geïrriteerd. Gelukkig weet ik vaak dat het door de hormonen komt en huil ik ook vaak tegen Daniël: “Het komt ook omdat ik ongesteld moet worden”. Sinds mijn zwangerschap heb ik ook van zulke buien. Alleen is het toch even wat anders. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed dat ik in het begin van mijn zwangerschap (6/7 weken) heel erg last had van huilbuien. Ik was niet fit en ik zou een paar dagen zonder Daniël op reis gaan. Ik zat thuis ziek op de bank denkend aan die paar dagen zonder Daniël. Bij het idee alleen al kon ik wel janken. Toen Daniël vervolgens belde dat hij wat later thuis zou zijn van zijn werk kon ik mijn tranen niet meer tegenhouden. Huilend zei ik aan de telefoon dat het niet erg was, maar dat ik hem zo miste en dat ik straks ook nog eens weg zou gaan. Tranen met tuiten heb ik gehuild, als een klein kind. Gelukkig kon Daniël er stiekem wel een beetje om lachen.
Ik weet ook nog dat ik met Daniël in Kroatië was en dat ik echt om een scheet bijna moest huilen. We waren op een eilandje en hadden een superleuke dag gehad. We besloten ergens een lekkere ijscoupe te bestellen. Na lang wikken en wegen (want keuzes maken is ook niet altijd makkelijk als je zwanger bent) koos ik voor de ijs coupe met cookies. Toen eenmaal mijn ijsje kwam bleek het een bananansplit te zijn. Ik was zo teleurgesteld. De tranen sprongen in mijn ogen en het enige wat ik kon denken was: “niet gaan huilen, we hebben een hele leuke dag en dit is ook een prima ijsje”. Vechtend tegen mijn tranen deed ik alsof er niks aan de hand was. Gelukkig zag Daniël dat er wat was en heeft hij netjes gevraagd of ik wel mijn cookie ijsje kon krijgen. Gelukkig deed het personeel niet moeilijk en kreeg ik mijn coockie ijsje. Met tranen in mijn ogen (dit keer van geluk) at ik mijn ijsje op.
Heb jij nog leuke hormoon verhalen?
Liefs, Hanneke, Marielle en Elize
Geplaats in categorie Geen categorie, Personal met tags hormonale, menstruatie, momenten, pms, zwangerschap
Hi! Welkom op tussen3zussen.nl! Wij zijn de drie zussen Hanneke, Marielle en Elize. Wij zitten graag aan een kopje thee en kletsen dan met elkaar over een heleboel onderwerpen. Op onze site gaan wij die gesprekken met jullie delen. Hier kan je dus alles vinden wat wij tussen drie zussen bespreken.
Geef een reactie