“Ik vind het wel oké dat ik ADHD heb. Ik kan er trots op zijn. Het is soms wel lastig als ik vol ideeën zit. Dan loopt het een beetje door elkaar. Het voelt dan alsof er een rode diamant in mijn hoofd zit en die wordt groter en groter. Hij gaat dan door heel mijn hoofd op reis. Naar mijn mond: dan ga ik veel kletsen. Naar mijn oren: dan hoor ik alles. Naar mijn ogen: dan zie ik alles.” (Julia Schuil)

Bovenstaande tekening en citaat zijn van mijn dochter Julia toen ze twee jaar geleden bij speltherapie psycho educatie aangeboden kreeg omdat bij haar ADHD is gediagnosticeerd. Inmiddels is ze al tien jaar en heb ik het met haar gehad over dit artikel. Zal ik het schrijven of niet? Zij vond het juist goed als er over ADHD geschreven wordt, omdat het anderen weer kan helpen. Wat ik vandaag schrijf is puur mijn ervaring en het pad dat we doorlopen hebben met Julia. Ieder kind of mens is natuurlijk anders en iedereen heeft een eigen verhaal. Dit is dat van ons, een kwetsbaar verhaal, maar misschien wel herkenbaar voor andere meiden/vrouwen met ADHD.