Voordat ik moeder werd had ik me een aantal dingen voorgenomen. Een van die dingen was dit: ik word een relaxte, nuchtere moeder. Lekker makkelijk, niet te hysterisch, gewoon lekker mezelf blijven. Voordat ik moeder was zag of las ik wel eens over andere moeders en dacht ik, zo ga ik niet zijn hoor. Ik vond ze soms een beetje overdreven, sommige zelfs een beetje hysterisch misschien. Dat ga ik later anders doen, dacht ik dan. Ik word zo’n lekker makkelijke en nuchtere moeder die haar hoofd gewoon koel kan houden.
Maar toen kwam Boaz in mijn leven….
Ik ga niet alleen maar vol zijn van mijn baby
Toen ik zwanger was merkte ik het al, ik was aan het veranderen. Opeens had ik gesprekken met mijn collega’s over mijn zwangerschapskwaaltjes, kreeg ik tips over het kolven van melk en was ik apetrots op mijn groeiende buik. Hoewel ik (denk ik – hoop ik!) echt ook nog wel geïnteresseerd ben in anderen en ook heus wel over andere dingen kan praten dan over mijn kei schattige briljante baby en de nog geweldigere skills die hij nu toch weer kan, draait mijn leven nu wel echt om Boaz en is mijn hoofd er van vol.
Ik ga niet zo sentimenteel doen
“Het gaat allemaal zo snel” en “Ze worden zo snel groot” zijn uitspraken die je echt honderdduizend keer hoort van mensen om je heen. Zo vaak het advies krijgen echt te gaan genieten (ja, ik doe mijn best!) omdat het zo over is. Eerlijk gezegd vond ik dat altijd van die blabla-cliches. Maar shit, het is ook echt heel erg waar (al is dat vaak zo met clichés natuurlijk 😉) en opeens betrap ik mijzelf er ook op dat ik Boaz veel te snel groot vind worden en dat ik denk: stop de tijd! Ik ga sentimenteel zitten terugkijken naar foto’s van zijn eerste dagen en zwijmelen over hoe klein hij toen nog was. Als hij een maat kleertjes niet meer past is dat echt even een klein dingetje. Ja, i know, best een beetje heel erg sentimenteel dus…
Ik ga niet huilen om dingen om onnozele dingen
Moeders die moeten huilen als hun kindje prikjes krijgt bij het consultatiebureau, HA. Dat ga ik nooit doen hoor… Oké, never mind…
Ik ga mijn kindje loslaten en lekker snel oppas en hulp vragen
Ik begreep nooit zo goed waarom er ouders zijn die het eerste jaar van hun kind nog nooit een oppas hebben ingehuurd om even samen weg te gaan. “Wij gaan echt nog weekendjes weg hoor” zei ik tegen Johan “en heel vaak op date enzo”. En ja, dat gaan we zeker ook doen (hoop ik), maar ik snap nu wel waarom sommige moeders daar zoveel moeite mee hebben. Ik wil mijn kindje helemaal niet graag achterlaten bij iemand anders (ook al weet ik dat het goed is voor mij en hem) en ga dan gelijk 10 dingen bedenken die verkeerd zouden gaan en of hij het niet heel erg vind dat ik hem in de steek laat en nu voor altijd van slag is, en en en….Ik weet met mijn verstand dat dat helemaal nergens op slaat, maar mijn gevoel doet andere dingen met me.
Moeder natuur, wat doe je met me?
Herken jij bij jezelf of iemand anders dat hij of zij veranderd is sinds hij/zij ouder is geworden?
Geplaats in categorie Kinderen, Personal met tags moederschap, prikjes, sentimenteel, tussen3zussen
Hi! Welkom op tussen3zussen.nl! Wij zijn de drie zussen Hanneke, Marielle en Elize. Wij zitten graag aan een kopje thee en kletsen dan met elkaar over een heleboel onderwerpen. Op onze site gaan wij die gesprekken met jullie delen. Hier kan je dus alles vinden wat wij tussen drie zussen bespreken.
Geef een reactie