Boaz 1 jaar! Wat een jaar moederschap mij leerde

Boaz is alweer 1 jaar! Afgelopen week was het zover, mijn baby is officieel geen baby meer! Ik ben zo trots op en dankbaar voor mijn kleine mannetje. Hij is echt een geschenk en een verrijking voor ons leven en mijn liefde voor hem groeit elke dag nog meer en meer!

Dat Boaz nu een jaar is, betekent dat ik nu ook officieel een jaar moeder ben. En dat brengt ook de nodige verandering met zich mee. Vandaag wil ik met jullie delen wat een jaar moederschap mij gebracht heeft en dat komt, zo merkte ik, in een hoop tegenstrijdigheden. Lezen jullie mee?

Sinds ik moeder ben voel ik me een ander persoon…
Het moederschap heeft mij als persoon echt wel veranderd, vind ik. Ik zit in een heel andere rol, mijn leven is anders ingedeeld en een groot deel van mijn prioriteiten is ook anders. Mijn gezin en Boaz komt voor alles en daarmee vallen andere dingen, die ik eerst heel belangrijk vond, een beetje weg. Die zijn nog steeds óók belangrijk, maar krijgen een ander perspectief. Als er iets met Boaz is en ik moet voor hem zorgen of hem beschermen, dan laat ik alles vallen, bij wijze van spreken. Die nieuwe rol als moeder is soms best wel wennen. Je moet nieuwe routines vinden en jezelf eigenlijk opnieuw uitvinden. Dat gaat met vallen en opstaan en is soms best pittig.

…maar op sommige gebieden voel ik meer mezelf dan ooit.
Het moederschap past ook heel goed bij mij en gaat me op bepaalde gebieden ook juist heel natuurlijk af. Ik voel mij er fijn bij en voel me op een bepaalde manier juist nog meer mijzelf. Ik vind het fijn om voor Boaz te zorgen en hem mijn liefde te geven. Daarnaast bén ik ook gewoon nog mijzelf, met dezelfde hobby’s en interesses, vind ik het nog steeds heerlijk om een theetje of wijntje met vriendinnen te drinken en dan gewoon Marielle te zijn. Heb ik dezelfde hobby’s, staat werk in een ander perspectief, maar vind ik het ook nog super leuk en belangrijk. Dus wat dat betreft is er ook weer niet zoveel veranderd…

Sinds ik moeder ben besef ik me nog meer hoe belangrijk slaap is….
Toen Boaz nog maar een week oud was begon hij met doorslapen. Heerlijk was dat, daar heb ik echt van genoten. Het was echt een luxe om goed te slapen in de eerste weken nadat ik bevallen was, zodat ik ook kon herstellen van de pittige bevalling. Ik ben daar nog steeds dankbaar voor.
Na een paar weken begon dit ritme van Boaz te veranderen en werd hij steeds vaker wakker ‘s nachts, met op het dieptepunt soms wel zes of zeven keer per nacht. En pas nu hij een jaar is, begint hij soms weer nachten door te slapen, maar nog niet altijd. Maandenlang gebroken nachten zijn pittig en doen echt wat met je geheugen, energie, concentratie. Het is pittig elke dag moe te zijn en vroeg uit bed te moeten terwijl je structureel te weinig slaapt hebt.

…maar, ik heb ontdekt dat ik veel beter met slaaptekort om kan gaan dan ik dacht
Voordat Boaz er was dacht ik echt dat gebroken nachten een hel zouden zijn voor mij. Ik had en heb eigenlijk echt 8 of 9 uur slaap nodig en met minder kon ik echt niet te genieten zijn. Hoe zou dat moeten als ik dat weken achter elkaar zou hebben? Ja, fijn is anders, maar eerlijk gezegd vind ik dat ik het best goed gedaan heb. Ik had heel veel mental breakdowns, maar die zijn toch redelijk achterwege gebleven gelukkig! Ik kan veel meer aan dan ik van te voren had gedacht.

Sinds ik moeder ben voel ik mij zekerder dan ooit…
Over het algemeen zit ik het afgelopen jaar wel goed in mijn vel. Dingen waar ik me eerder druk om kon maken of onzeker over kon zijn, die raken mij niet echt meer. Moederschap heeft mij op de een of andere manier zelfvertrouwen, ik doe het toch maar even allemaal en houd al een jaar lang een klein mannetje in leven, die ook nog best gelukkig en gezond oogt. Het geeft mij kracht dat ik geliefd ben door Johan en Boaz en daardoor kan ik meer aan.

maar is er een nieuw soort onzekerheid voor teruggekomen.
Zelfvertrouwen en onzekerheid wisselen elkaar ook weer snel af. Rondom het moederschap en goed zorgen voor een kindje, komen bij mij ook een hoop onzekerheden op. Geef ik het goede te eten? Boaz slaapt niet goed, doe ik wat verkeerd? Vinden mijn vrienden mij nog wel gezellig nu ik moeder ben? Ontwikkeld Boaz zich niet te snel of te langzaam? Ben ik wel een goede moeder voor hem? Is hij misschien ziek? Er komen een hoop nieuwe zorgen en onzekerheden bij, waar ik soms best over kan piekeren.

Sinds ik moeder ben, ben ik trots op elke kleine stap die Boaz doet…
Jaaaaa, hij kan rollen/kruipen/zelf eten/lachen/etc. Hoe vaak ik afgelopen jaar al niet trots “goed zo!” naar Boaz heb geroepen bij elke kleine en grote stap die hij maakte. Het is heerlijk om je kindje te zien ontwikkelen en steeds groter te zien worden. De ontwikkelingen volgen zich in rap tempo op en dat is zó leuk!

maar mag het soms allemaal ook wel een beetje langzamer gaan
De tijd gaat zo snel. Een jaar geleden was Boaz een klein hopeloos hummeltje en nu is het al een grote vent die zijn eerste woordjes roept, langs de bank loopt en hele stukken brood naar binnen werkt. Soms zou ik de tijd willen pauzeren of heel even terug kunnen in de tijd om momenten extra in mij op te nemen.

Sinds ik moeder ben, heb ik soms zo intens de behoefte iets voor mijzelf te doen…
Moederschap is zo leuk, maar soms ook intensief (en dan heb ik nog maar één zo’n hummeltje, respect voor alle ouders met twee of meer kinderen!). Soms merk ik dat ik het wel pittig vind om altijd die verantwoordelijkheid te hebben en altijd aan te staan en oproepbaar te zijn voor zorg. Op sommige van die momenten verlang ik zo erg naar even een momentje voor mijzelf. Al is het een lange douche of een wandelingetje waar ik even mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan. Maar stiekem zou ik het liefst wel eens een dagje naar de sauna willen, of ongestoord shoppen, of een lekkere strandwandeling maken, of…

maar voel ik me telkens schuldig als ik lang van huis ben
ja mom guilt, dat is echt een nieuw gevoel wat je er -hup- zo cadeau bij krijgt als je moeder bent. De laatste maanden volgde ik naast mijn werk een opleiding en dan voelde ik mij soms toch schuldig: ben ik alweer aan het lezen terwijl ik ook lekker met Boaz kan spelen. Of de eerste keren dat Boaz naar de opvang ging, vreselijk vond ik het. Of die ene keer dat Boaz bij de oppas was en Johan en ik sámen iets gingen doen (heel goed natuurlijk voor onze relatie), maar wat erg vond ik dat stiekem. En een hele dag (of langer) weggaan, vind ik toch echt heel lastig. Ik voel me dan toch schuldig en mis Boaz stiekem ook best wel.

Sinds ik moeder ben, heb ik minder tijd voor mijn relatie…
Mijn relatie met Johan, die heeft ook wel een andere dimensie gekregen. Minder tijd en minder energie (aka slaaptekort) heeft toch wel zijn impact. We kunnen minder spontaan samen op date of uitgebreide gesprekken voeren. En hoewel het tussen mij en Johan echt nog heel goed gaat, is het toch wel wennen zo’n nieuwe rol als ouders naast dat je partners bent. Je moet toch meer alert blijven om oog voor elkaar te houden en tijd voor elkaar te maken.

maar voelt de liefde sterker van ooit
Een kindje versterkt de band tussen ons samen ook heel erg. Ik voel een nieuw soort en dieper soort liefde voor Johan nu ik zie dat hij niet alleen een fijne man is voor mij, maar ook nog eens een lieve papa voor mijn kind. Samen de zorg dragen voor een kindje van ons samen, samen ons worstelen door spuitluiers, slapeloze nachten en andere zorgen en onzekerheden, versterkt de band alleen maar meer.

Sinds ik moeder ben is mijn leven vol met tegenstrijdigheden…
Zo ben ik meer in het huishouden en met de was bezig dan ooit, maar is mijn huis ook rommeliger dan voorheen. Is het belangrijker dan ooit om goed voor mijzelf te zorgen, maar is daar ook minder tijd voor. Loopt mijn hart over van liefde voor Boaz, maar daarmee groeit ook de angst dat hem iets naars overkomt. Voelt mijn leven intensiever dan voorheen, terwijl mijn leven soms ook “saaier” voelt.

…maar voel ik mij gelukkiger dan ooit.

Herken jij wat van deze tegenstrijdigheden bij jezelf of anderen? Of heb je misschien nog aanvullingen?

Geplaats in categorie Kinderen met tags , , , ,

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *