Hoi lieve zusjes en lieve volgers,
Eerder schreef ik al over mijn postnatale depressie na Ezra’s geboorte en over de twijfel die ik daarna had om voor een derde kindje te gaan. Vandaag wil ik schrijven over het eerste jaar als moeder van drie kids. Een jaar waarvan ik niets wist wat ik ervan zou moeten verwachten. Zou dit kindje ook weer reflux hebben? Straks krijg ik weer een postnatale depressie? Het zou best heftig kunnen worden! Dit afgelopen jaar is voorbij gevlogen. Morgen wordt Samuel alweer één jaar en is hij baby af. Dat maakt me best een beetje emotioneel. Hoog tijd dus om alles even op een rijtje te zetten en eens terug te kijken naar het afgelopen jaar met jullie. Alle hoogte- en dieptepunten komen voorbij.
De bevalling:
De bevalling was iets waar ik toch echt weer tegenop zag. Ik vond zowel de bevalling van Julia als die van Ezra best zwaar. Beide bevallingen werden medisch. Ook merkte ik achteraf dat ontspannen zijn en de weeën over me heen laten komen niet mijn sterkste punt is. Maar deze bevalling was anders en beter! Tot ik in het ziekenhuis kwam om 23:30 waren de weeën goed te doen. Daar werden mijn vliezen gebroken. Toen werd het heftiger. Op het punt dat ik het niet meer zag zitten bleek ik al gauw te mogen persen. Persen is altijd mijn favoriete onderdeel, want daar mag ik in actie komen en dan gaat het altijd snel. Na een paar keer persen was Samuel er al. Hij werd om 4:50 geboren. Mijn eigen verloskundige is er de hele bevalling bij geweest en het voelde zo veilig! Samuel was een bonk van een ventje (4750 gram). We konden in alle rust samen van hem genieten. Hij deed het voorbeeldig in het ziekenhuis en dronk al gauw bij mij aan de borst. Een kraamverzorgster die in onze kamer hielp heeft veel foto’s gemaakt. Een prachtige herinnering!
De kraamweek:
Omdat ik eerder een depressie had werd mij aangeraden door de kraamzorg om heel rustig aan te doen en voldoende rust te nemen in de kraamweek. Het woord rust klonk me als muziek in de oren, dus daar werkte ik graag aan mee. Een groot deel van de kraamweek ben ik alleen maar boven geweest en deed ik heel rustig aan. De kraamweek was heerlijk! Aanvankelijk waren we wel bezorgd of ook Samuel reflux zou hebben en veel zou gaan huilen, maar eigenlijk merkten we al heel gauw dat dit niet het geval was. We hadden een lieve kraamverzorgster, bewaakten zelf onze grenzen wat betreft het bezoek en het was heerlijk weer. Remco en de kraamverzorgster richtten zich op Julia en Ezra en ik kon veel cocoonen met Samuel en genieten van hem. Ik kijk met een fijn en warm gevoel op de kraamweek terug!
De ‘tropenmaanden’:
Daarna volgden rommelige, pittige maanden. Ik heb ontzettend genoten van Samuel, maar vond het ook echt wel zwaar en vermoeiend. De nachten waren gebroken, maar desondanks konden we aardig wat uurtjes slaap pakken. Samuel kwam meerdere keren per nacht (alleen maar om aan de borst te drinken) en sliep daarna verder. Overdag slapen was daarentegen een ander verhaal. In zijn bedje slapen ging niet best overdag, dus droeg ik hem heel veel in de draagdoek en in de draagzak. Mijn ontzwangerende lijf trok dit niet zo goed en ik ging door mijn rug. Ik ben daarvan geschrokken en meteen gestopt met dragen. Samuel moest maar gaan leren in zijn eigen bedje te slapen. Dat ging heel moeizaam. Hij wilde geen speen en wapperde zichzelf om de haverklap wakker met zijn armpjes. Toen ben ik inbakerdoeken aan gaan schaffen van het merk ‘Pacco’ (deze gebruikten we bij Ezra ook, super fijne doeken zijn dat). Dat leek iets te helpen. Samuel deed nu kleine hazenslaapjes elke keer. Vanaf Samuels geboorte was het al prachtig weer, maar het werd steeds warmer en warmer. Zelfs zo warm dat het inbakeren niet meer verantwoord was. Dus daar moesten we maar weer mee stoppen. Dit zorgde ook weer voor onrust bij Samuel. Bij het in slaap komen huilde Samuel veel en als we een pink in zijn mond stopten hielp dit en viel hij vaak makkelijk in slaap. Na drie maanden kreeg hij zijn eerste tandjes en beet hij onze pink kapot, dus moesten we hier ook weer mee stoppen. Samuel bleef ‘s nachts best oké slapen, maar overdag was een crime. Daarnaast ging de borstvoeding ook niet echt van een leien dakje. ‘s Nachts dronk hij goed en veel, maar overdag weigerde hij erg vaak de borst. Ik moest in die tijd regelmatig denken aan mensen die zeiden: “een derde doe je er even bij”. Nou, echt niet, dacht ik dan! Ook de avonden waren erg rommelig in deze periode, waardoor ik voor mijn gevoel 24/7 bezig was met mijn gezin.
De zomervakantie:
De zomervakantie begon met vier weken alleen met de kids. Remco werkte gewoon. Hij had wel geregeld dat hij elke week een extra dag vrij had. En ik had BSO geregeld voor één middag per week voor Julia en Ezra. Het was een bloedhete zomervakantie. Samuel heeft amper kleding aan gehad en had meestal enkel zijn luier om. Op Samuels slaapkamer was het overdag niet te harden zo warm. Dus lieten we hem in de kinderwagen slapen. Maar hij viel alleen maar in slaap als hij zijn knuffeltje in zijn mond had en we met hem gingen wandelen over grindpaden of kleine straattegeltjes. Julia en Ezra zette ik thuis achter de televisie en dan liep ik meerdere malen per dag met hem op en neer in onze straat. Verder hadden we non stop een zwembad in de tuin staan en we gingen zeer regelmatig naar een zwemmeertje in de buurt. Dan regelde ik een familielid of vriendin om mee te gaan om te helpen en gingen we lekker zwemmen. Er was daar veel schaduw voor Samuel en ik kon hem daar makkelijk in slaap lopen. Tijdens de vakantie leerde Samuel om te draaien en ging hij echt dingen pakken. Hij zat veel in zijn wipstoeltje en lag regelmatig onder zijn babygym. Aan het einde van de zomervakantie gingen we nog 11 dagen op vakantie met ons gezin. We hadden een bungalow gehuurd op een camping in Ommen. Aan deze vakantie heb ik warme herinneringen. Samuel sliep nog steeds niet best overdag en hij verzorgde vaak een avondvullend programma voor ons, maar we hebben gewoon het beste ervan gemaakt met z’n allen. Julia en Ezra genoten volop. En Samuel kreeg daar zijn eerste hapje! Wortel. Hij vond het heel interessant en at meteen een paar happen weg.
Na de zomervakantie:
Een heel nieuw ritme begon. Ezra en Julia gingen beiden naar school. Voor de zomervakantie was Ezra al wezen wennen een paar dagen, maar nu begon hij pas echt in de kleuterklas. De rust keerde weder in ons huis. Ik had nog verlof en Samuel ging beter slapen. Er kwam ritme in en ook in de avonden begon Samuel te slapen. We hadden onze avonden terug! Ook de borstvoeding ging nu stukken beter. Deze periode heb ik echt genoten van mijn verlof. Ik heb veel geknutseld met Julia en Ezra en heb hen ook echt de aandacht kunnen geven die ze de maanden ervoor minder kregen. Samuel ontwikkelde zich als een speer en genoot van alle fruit- en groentehapjes.
Weer aan het werk:
Ik heb zeven maanden bij Samuel kunnen zijn. Na mijn zwangerschapsverlof had ik ouderschapsverlof opgenomen. Hier heb ik geen spijt van gehad. Wat was het fijn om zo’n lange tijd al mijn aandacht op het gezin te kunnen richten. In november was ik er wel weer aan toe om te gaan werken. Ik rolde er makkelijk in. Het voelde alsof ik niet weggeweest was en ik genoot ervan om weer mijn eigen ding te doen.
De feestdagen:
Samuel heeft Sinterklaas gevierd met zijn pietenpakje aan en kerst was één groot feest! Samuel vond het wel wat druk allemaal, maar toch ook wel weer heel gezellig. Vlak voor kerst leerde Samuel tijgeren en tijgerde hij de hele kamer door. Ook kon hij rond die tijd al heel goed zitten en ging hij voor het eerst mee op de fiets. Mooie momenten. We hebben echt genoten als gezin.
De afgelopen maanden:
De afgelopen maanden waren Remco en ik erg moe. Samuel bleef 1 á 2 keer per nacht komen voor voeding. Een jaar lang gebroken nachten begonnen hun tol te eisen. Daarnaast voelde ik me ook een beetje overweldigd door alles. Op het werk was het heel druk, waardoor ik thuis niet alles rond kreeg. Ik heb toen echt even op de rem moeten trappen en even wat meer aan mezelf moeten denken. Dat hielp en het ging al snel weer beter. In maart ben ik de borstvoeding af gaan bouwen en begin april kreeg Samuel geen voeding meer in de nacht. Sindsdien slaapt hij door. We moeten er soms nog wel uit om hem zijn knuffel te geven, maar verder slaapt hij gewoon door! Wat een verademing!Verder is hij de laatste maanden een stuk ondernemender. Hij trekt zich op, staat en loopt langs tafels en trekt alle laden en kasten open. Samuel is een super goede eter. Zeker nu hij bijna geen borstvoeding meer krijgt eet hij echt ontzettend veel. Het meeste eet hij nu zelf (rapley).
Onbevangen:
Ik ben ontzettend gelukkig op het moment. Samuel heeft het super gedaan dit jaar en voor mij heeft dit jaar helend gewerkt. Puur om het feit dat het gewoon zo goed ging met hem en met ons allemaal als gezin. Hij is met open armen en heel veel liefde ontvangen door Remco en mij en ook door zijn broer en zus. Hij hoort er vanaf het begin al helemaal bij. Zo speciaal vind ik dat! Ik ga in de toekomst nog zoveel leren over het karakter van Samuel. Wat ik tot nu toe al ontdekt heb is dat hij heel onbevangen in de wereld staat. Hij laat alles over zich heen komen en vindt alles leuk en interessant. Het is ook echt een clowntje. We moeten vaak met z’n allen erg lachen om hem. Hij praat al een beetje en zegt: papa, mama, dada (dagdag en dan zwaait hij), wasda? (wat is dat?), brrrrr (brrroem van een auto). Als ik zeg: ‘ga eens zwaaien’, dan zwaait hij en als ik zeg: ‘ga eens dansen’, dan danst hij. O, dat dansen is zo schattig! Dan smelt ik van binnen!
Tot slot:
Één van mijn angsten voor de bevalling was dat ik weer in een postnatale depressie zou belanden. Gelukkig is dit totaal niet het geval geweest. Hormonen en slaapgebrek zijn wel een bitch moet ik zeggen hoor, ik heb me niet altijd happy gevoeld en had veel last van moodswings. Maar ik heb het hele jaar erg op mezelf gelet en op wat mijn lijf aangaf. Ik heb rust genomen wanneer dat kon en mijn agenda wat rustiger ingedeeld dit jaar. Ik ben het jaar op die manier best goed doorgekomen en daar ben ik heel blij om. Dit jaar is voorbij gevlogen! Ik kan het nog maar moeilijk bevatten dat het alweer voorbij is en onze baby straks een dreumes is. Op naar nieuwe avonturen in het komende jaar. Ik kan niet wachten!
Kwamen er bij jou ook zoveel herinneringen boven toen je kind één jaar werd? Vind jij dat ook zo’n mijlpaal en maakt het je emotioneel? Ik ben benieuwd hoe jullie dit ervaren (hebben). Laat het maar horen in de reacties.
Liefs, Hanneke
Geplaats in categorie Geen categorie, Kinderen, Personal met tags bevalling, birthday, een jaar, familie, gezin
Hi! Welkom op tussen3zussen.nl! Wij zijn de drie zussen Hanneke, Marielle en Elize. Wij zitten graag aan een kopje thee en kletsen dan met elkaar over een heleboel onderwerpen. Op onze site gaan wij die gesprekken met jullie delen. Hier kan je dus alles vinden wat wij tussen drie zussen bespreken.
Geef een reactie